Bir Pazar Gecesi Ritüeli.

En çok da böyle zamanlarda bir evimizin olmasını istiyorum. Saat 21:43. Yarı açlık, tokluk, saçma sapan, nereden geldiği belirsiz bir can sıkıntısı ve inanılmaz boyutlardaki dışarı çıkma isteğim moralimi daha da çok bozuyor. Yalnız olduğunu farkediyorsun yani. Çünkü evdeki herkes tok, senin dışında.
Halbuki şimdi evimizde olsaydık erken yemek yediğimiz için şu an karnımız acıkmaya başlıyor olacaktı. Belki Kova'ya girecek, belki krep yapacaktık, ama çay demlemeye üşenmeyecektik benim şu anda yaptığım gibi, çünkü benden başka içen biri daha olacaktı. Odamda boş boş oturmayacaktım, salonumuzun keyfini çıkaracaktık. Neyse, öyle işte.